Heel de maand april neem ik deel aan de uitdaging ‘30 dagen stilte zoeken‘. Dit is hoe het me tot nu is vergaan:
Dag 1: printer
Een makkelijke start voor mijn dertigdagen-uitdaging. Vandaag zit ik de hele dag alleen op kantoor. Meestal deel ik het lokaal met drie andere collega’s, op één groot eiland. En we doen allemaal dezelfde job. Er wordt dus heel wat over en weer gebabbeld als iedereen aanwezig is. Om nog maar te zwijgen van de telefoongesprekken die je de hele dag mee kunt beluisteren.
Maar niks van dat alles vandaag. De hele dag lijkt een stille werkdag te zijn. Hoewel. Op het einde van de dag zet ik de printer uit die op onze kast staat. En pas dan merk ik hoeveel lawaai dat ding de hele dag heeft staan maken. Een indringend gezoem waar je je amper bewust van bent, maar dat de hele dag wel stiekem je hersenen vermoeit. Misschien moet ik die printer wat vaker uitzetten overdag?
Dag 2: toiletten
Wat een verschrikkelijk drukke dag! Ik heb de hele tijd vergaderingen, besprekingen en midden op de dag een grote receptie met een paar honderd mensen. Niet bepaald een dag waarop je vijf minuutjes stilte kunt vinden. Ik neem uiteindelijk mijn toevlucht tot het toilet om eventjes rust te zoeken. Ik vraag me af of toiletten voor veel mensen een laatste toevluchtsoord zijn in hun drukke werkleven…
Dag 3: knus
Vandaag zit ik thuis en heb ik alle vrijheid om een stilte-oase voor mezelf te creëren. Knus in de zetel, met de radio en de televisie uit. Ik blijk evenwel behoorlijk uitgeput, en mijn stiltemoment eindigt in drie uur aan een stuk slapen. Telt dat ook?
Dag 4: hotelbed
We gaan enkele dagen op reis naar Parijs. Een prachtige stad, maar ook een heel drukke stad. Stilte zoeken is niet evident. Uiteindelijk duurt het tot 10 uur ’s avonds voor ik van wat stilte kan genieten, languit in het hotelbed.
Dag 5: tieners
Ik probeer het anders vandaag. Ik zonder me een half uurtje af in de hotellobby. Ik zet met in een van de zetels en bestel een kannetje thee. Ik heb een boekje mee om wat te lezen. Helaas. Plots komt er een hele klas Engelse tieners binnen, die om een of andere duistere reden een uur lang in de lobby moeten wachten in plaats van een educatief museum te bezoeken. Ze staan overal om me heen de ongeïnteresseerde tiener uit te hangen. Mijn stiltemoment van de dag blijkt een verschrikkelijke mislukking.
Dag 6: eenhoornhoorn
Voor wie zoekt, heeft Parijs veel stille(re) hoekjes te bieden. Er zijn heel wat parken te vinden: grote zoals de Jardin de Luxembourg, maar ook heel veel kleintjes, op tal van hoeken en pleintjes. De meeste Parijse parkjes hebben een goed onderhouden speeltuin, waar je kinderen zich een tijdje kunnen uitleven terwijl je zelf op een bankje in de zon (of in de lommerte van de bomen) kunt rusten. Echt stil is het er natuurlijk nooit, maar het is toch een verademing tegenover pakweg de Place de la Concorde.
En je kunt natuurlijk ook een museum induiken om de stadsdrukte te ontlopen. Misschien niet het Louvre. Nee, zeker niet het Louvre. Maar Parijs heeft tientallen, zoniet honderden kleine, minder bekende musea, waar je je los kunt maken van de hectische stad. De ontdekking van dit jaar is het Musée de Cluny, of het Musée national du Moyen Age, middenin het Quartier Latin. Het museum heeft prachtige middeleeuwse kunstschatten, een ‘authentieke’ eenhoornhoorn en in de kelder ook de ruïnes van een Romeins badhuis. Een prachtige plek voor wat stilte en contemplatie.
Dag 7: staande klok
Terug thuis. Omdat hij moeilijk in slaap raakt, blijf ik wat langer naast het bed van mijn zoontje zitten. Ook wanneer hij uiteindelijk in slaap is gevallen. In de kamer klinkt enkel het rustgevende getik klok aan de wand. Het doet me denken aan de grote staande klok die vroeger bij mijn grootouders stond. Bestaat dat nu nog, grootouders die de televisie niet de hele dag laten opstaan? Wanneer de tv uit ging, was het monotone getik van de staande klok het enige geluid in de leefruimte, om het kwartier onderbroken door een diepzinderende klokslag. Was dat vroeger de soundtrack op de achtergrond van mensen hun leven? Vonden ze het getik van de klok ook rustgevend? Of leek het voor hen toen evenzeer op lawaaivervuiling als radio en televisie vandaag?
Alweer een opgebrand geval 